Dagboek

Hieronder staat een overzicht.

Biënnale Venezia 2015

Het was weer feest. Venetië lag er prachtig bij toen we aan kwamen varen in de avondzon. Drie dagen dwalen door de stad die we inmiddels zo goed kennen. Al de herinneringen aan de laatste, pakweg, tien – het kunnen er ook 12 geweest zijn – Biënnales maakten het bezoek rijker. Dezelfde gebouwen steeds getransformeerd zien worden naar nieuwe thema's, nieuwe paviljoens in de stad, de warme lome rust van de kijkende en dus fotograferende mensen. De plekken waar je kan eten, de plekken waar je een matje uit kan rollen om even te liggen.

Was het mooi? Was het indrukwekkend? Waar ging het over?

Het was interssant. En dan weer raakte het, fascineerde het, boeide het en soms verveelde het, om dan direct daarop weer te verassen. Maar dat wat me het meest opviel was de intensiteit en de betrokkenheid van de kunstenaars. Helder, poëtisch, intelligent. Dat was het voor mij.

Een paar keuzes uit het enorme rijke anbod (ergens in de volle auto is de catalogus verdwenen.

Tiffany Chung en haar Syrian Project in de Arsenale: De zo liefdevol geborduurde landkaarten van een land in puin was voelbaar. ZIjden zachte stoffen, lieve bloemenmotieven duiden de topografie aan van het Syrië van nu.

P1000596  P1000598 P1000602

Gedocumenteerde armoede uit de VS door Walker Evans, crisistijd in de VS, dertiger jaren. Zo rauw en zo beeldend dat je meteen tussen de familie belandt. En blijft kijken.

P1000727

Oekraïne. grisha bruskin, an archaeollogist's collection. In een kerk, bijna begraven beelden. Soldaten, kinderen eigenlijk. En daartussen dit sprookjesfiguur :

P1000776

P1000774

Uit Japan komt Chiharu Shiota, The key in the hand:

P1000742

Martin Assig

Art Rotterdam dit jaar: vol, druk, gigantisch. Denkkunst, kijkkunst, bekijkkunst, uitvindkunst. En veel abstract. Veel abstracter dan vorige jaren. Nadat de eerste paden waren gegaan, de koffie gedronken in hels kabaal kwam ik Martin Assig tegen. Meteen enthousiast. Als je echt blij wordt van werk dan is er iets mee. Hier ging het om dgaboekfragmenten, in de stand van Maurits van der Laar.img_6231-int

Meteen geboeid. Ik bleef maar kijken. Gelukkig was er ergens nog een kleine catalogus te vinden. Dat Assig betrokken is is overduidelijk. dat tekst en beeld saengaan ook. Maar wat me nog meer raakt is zijn taal om hele grote zaken eenvoudig en groots tegelijk te maken. Hij speelt, hij zoekt naar vormen, zet ze neer, beleeft ze, hertekent ze. Eerder heb ik het wel over de vitaliteit van Louise Bourgeois gehad. nu is het de vitaliteit van Assig die me blij maakt met kunst.

Bose Blumen

14Bose_Blumen

 

Lotta Blokker in Zwolle

Lotta Blokkerefa4253e5_3Brons in de Fundatie. Klassiek. De lijn loopt via Rodin. De bewegingen totaal afgemaakt. Drama. Mededogen. Klassiek. Deernis. Wrevel. Maar ook interesse.Veel Rodin. Weinig Michel Angelo. Maar het zit in die hoek. Ik blijf kijken. Misschien ben ik doodgewoon blij dat iemand de mens aan gaat.

leuk feestje met Yin Xiuzhen

Dat roken niet als een deugd maar een zwakte wordt beschouwd weten we allemaal. En dat je steeds minder peukenbakken tegenkomt ook. Maar ik was in China en zag mensen roken. Veel mensen roken. Misschien daarom -en om de sprankelende vitaliteit van haar overige werk- was dit kunstwerk voor mij het hoogtepunt van haar tentoonstelling.

20120713-181647

Een heel dorp heeft zitten naaien op deze peukjes. Ze zijn , als je er goed naar gaat kijken, vertederend.

Vertederende peuken.

Tot en met 18 november in het Gronings Museum.

marise maas

Zit lekker een les voor te bereiden en kom langs Marise Maas, een in Australië wonende Nederlandse. Meer weet ik niet van haar.

Wat is het toch lekker werk!!!

maas_let-the-new-kid-take-a-shot-160x160cm

Het liefst zou ik de hele catalogus integraal op m’n blog willen zetten. Want hij is zoooo goed. Francis Alÿs speelt, denkt, dicht, knutselt en stelt steeds dingen aan de kaak die zo dichtbij zijn dat zijn beelden je recht in het hart raken.

artwork_images_1052_539695_francis-alys

ZIjn fijne schilderijtjes. Hele kleintjes, op paneeltjes ter grootte van een postkaart. Maar zo fijn en aandachtsvol gehanteerd. Heerlijke heldere eenvoud, mooi verfgebruik, kleine poëzie.


Al zijn films raken aan grote zaken. Vooral de film ‘when faith moves a mountain’ waar 400 studenten in witte t shirts met grote scheppen een berg 10 cm verplaatsen door een dag lang al scheppend zand te verplaatsen en hoe enthousiast de studenten daarna over het project praten. Hoe een simpele gedachte, uitgewerkt , een totaalproject wordt.

when_faith_moves

6a0134830c115c970c013488d5dd28970c-800wi3

Zomaar een kleine mini installatie-tje in de expositieruimte. tedere eenvoud, groot verhaal. Zoveel veelzijdigheid en meesterlijke eenvoud bij elkaar was bijna teveel voor me.

Waar?

Brussel, Wiels, Centrum voor hedendaagse kunst vzw tot 31 januarie 2011. Snel gaan.

En bekijk zijn website www.francisalys.com

gesigneerd, uit New York…

2012img1

De Proposition (galerie)  in New York maakte een paar jaar geleden grote indruk op ons. Het werk dat getoond werd was afkomstig van een nog jonge kunstenaar, Roemeens, Canadees, Amerikaans. De kleine tekeningetjes boden werelden aan vertellingen en bleven me bij. Gelukkig had ik me ingeschreven voor de maillijst van de Proposition, want onlangs werd een nieuwe expositie aangekondigd met het werk van Balint Zsako. Nu mét catalogus. Ik leerde per mail Gregory kennen, die steeds zijn mailtjes ondertekent met ..’Best, Gregory….’ -wat ik heel stoer vind.

Gregory zou me een catalogus sturen. Én Gregory heeft Balint verzocht de catalogus voor me te signeren. Dus kwam, zaterdagochtend, een enorme enveloppe ons huis binnen, met daarin  Het Boek. En voorin het boek een wonderschoon tekeningetje met vogel, helemaal alleen voor mij.

2013img

een fijne ontmoeting

Tijd voor iets leuks. Hier in Meppel vond vorig weekeinde het ‘internationale poppenfestival’ plaats. Ik was uitgenodigd om een route te lopen en daarmee 3 voorstellingen te bezoeken. Zaterdagmiddag it was. Ná iets Tsjechisch en vóór iets heel vervelend (Nederlands) truukerigs met zand op een verlichte plaat -waar in getekend werd met een enorme saus new age muziek erop kwamen we iets heel bijzonders tegen. Onverwacht integer en boeiend. Volker Gerling uit Berlijn toonde ons zijn daumenkinographie. een prachtige ingetogen presentatie, een verhaal, en zijn werk van kleine duimboekjes met 36 foto’s van mensen die hij fotografeert op zijn ‘wanderungen’. Een half uur lang als een kind gekeken en geluisterd. Geen leuk muziekje, eigenlijk uiterste concentratie op iets waar heel veel aandacht in gestoken is.

volker_gerling__foto_bernd_

Het mooiste van zijn hele presentatie vond ik het meemaken van de essentie van film.

Een familiefoto, vader, moeder, twee kinderen zitten klaar voor de foto. Er wordt een foto genomen, een tweede, drie per seconde en dat 11 seconnde achter elkaar. In deze tijd bewegen de kinderen: bozig begint te lachen, verveeld kruipt terug op moeder ’s schoot, vader en moeder wisselen even snel een glimlach in een flits. Iets wat een foto nooit kan laten zien. Noem het echtheid.

Ik ben later teruggegaan om de voorstelling nóg een keer te zien. Zo blij dat iemand tijd toont. En meer dan de tijd. Hij vertelde dat hij op zijn wandeltochten -begonnen met 3 maanden, rugzak op de rug, aanrechtblad op de buik om zijn kleine kino’s te kunnen verkopen-, ongeveer een daumenkino per week maakt. Dat dit het tempo is, bij hem, voor een ontmoeting die raakt en voldoende doet om de camera te nemen.

Een bijzonder mens.

www.daumenkinographie.de

gerling1