Jasper Krabbé, zoon van en al een paar jaar een door mij met interesse gevolgd kunstenaar. Hij hangt nu dichtbij, in vol ornaat en ik geloof dat ik heel gelukkig ga worden met Museum de Fundatie, want in een jaar waren al Beuys, Paul Citroen en nu de zoon van te zien.
Iemand vroeg me waar om ik nu toch zo gefascineerd ben door Krabbé. Het is, bedacht ik me, een taal die ik niet spreek. Maar zijn werk nodigt me uit in zijn hoofd en er zijn werken bij die op onharmonieuze wijze stilte en vrede laten zien en die werken zijn zooooo prachtig…Een steekje van jaloezie hier en daar. Gezonde jaloezie. Stimulerende bewondering voor deze man die cubaanse sigarengeurkleuren gebruikt in zijn werk. Die op alles tekent en met alles en die esthetisch kijken niet verafschuwt. Dat doet me goed.

het doet me hééél goed.

Na het Louvre , vorig jaar, kwam nu de uitnodiging om ‘De orgie van de tolerantie’ van Jan Fabre te gaan bekijken. Ik was ziek. Aspirine geslikt, maar ik wilde deze voorstelling van Jan Fabre zo graag zien en nee, ik werd niet teleurgesteld.

Ik hoorde iemand zeggen bij het naar buiten lopen dat het enige wat jammer was, was dat de voorstelling in de Schouwburg, voor fans werd gehouden. Want buiten deze zaal zou ze schokkend, meer dan schokkend zijn geweest. Ik ga geen teksten herhalen die al geschreven zijn, maar in deze maanden was het veruit de meest prikkelende voorstelling die ik gezien heb, met plaatsvervangende schaamte, medelijden, humor en o, vreselijk, herkenning!

What about dope
What about religion
Sniff it through a cane
Going straight to your braincells
What about copying
Who’s the original?
Do I copy you? Do you copy me?
And if I can’t copy you
Am I a genuine original?
Damn!!! Right!