De Duitse Happinez viel bij me in de bus. Bij een artikel van Lisette Thooft over ‘Der Schüssel zum inneren Frieden’ is werk van me opgenomen dat een paar jaar eerder ook al in de Nederlandse versie te zien was.
Wel boeiend, deze Duitse versie. Het format is vrijwel hetzelfde als de Nederlandse , maar het is toch weer helemaal anders. De kleuren zijn anders, bruiniger, de opmaak en dan vooral het benutten van ruimte is anders, klassieker. En in mijn geval is er behoorlijk gesneden in het werk waardoor de afbeeldingen een eigen leven gaan leiden. Ook mijn kleuren zijn anders. Donkerder, harder. Wat wel jammer is.
Het maakt wel een beetje nerveus: ik wil graag Duitse gasten welkom heten hier. Maar hoewel ik het goed versta en spreek is mijn Duitse schrijven van erbarmelijke kwaliteit. Poging wagen? Vergeef me de fouten,verbeter me waar nodig: