Het was een onverwachte plek, waar ik deze bus tegen kwam. En de tekst die erop stond. Er was avondzon, we zaten op een terras voor het weekmenu van de Ni Muser (café in Trondheim, pal naast het Museum. Zo onverwacht kon het toch niet zijn). Ik was geraakt.

Ik was geraakt door de boodschap, het moment de belofte die eruit sprak. Het maakte me gelukkig. Juist door de krassen, het onvoorzichtige rijgedrag van de chauffeur, het verleden van de bus. Het maakte niet uit. Ze was in zichzelf, de boodschap.