Een vrijdag zou goed uitkomen. In het kader van onze jaarlijkse excursie ‘avec plaisir’ (dit jaar zaterdag 6 februari) waren we in november al bij elkaar gekomen: Waar zou JIJ nou echt heen willen?

Ik wist het wel. Als er één museum is waar ik graag heen ga, weer of geen weer, ieder jaargetijde, is het wel Insel Hombroich. Dus reden Nirdosh -van Heesbeen- en ik gisteren door een wit landschap om aan te komen in een ‘bezoekersvrij’ parkmuseum. (Er liepen, ergens, nog twee mensen, wij kwamen ze slechts een keer tegen.)  Het park, de gebouwen, de ruimte en het waanzinnige genieten in het kijken…alsof we door een schaal van tijd en schoonheid liepen.
Insel Hombroich is zo ingericht dat al je zintuigen tot leven komen. Je ogen, het luisteren, de samenhangen tussen alle werken die te zien zijn, of het nu Khmerbeelden zijn, ijzersterk werk van Yves Kleijn, of Indiaanse veren-wandtapijten. Alles houdt verband met elkaar.
En ja, het cafépaviljoen bood linzensoep en warme dranken.

Wat waren wij gelukkig.