China. En dan op een hoogte van meer dan 4000 meter. We bevonden ons nog net niet in Tibet, maar wel in de streek waar van oudsher Tibetanen wonen. Overal om ons heen lucht en uitgestrekte lege berglandschappen. Adembenemend. Her en der gebedsvlaggen, stupa’s, en dan weer helemaal niets. behalve een lichtgrijze lucht, stenen en mossige grond. Op bergwanden zijn met stenen spreuken en gebeden geschreven die van tientallen kilometers afstand te lezen zijn.En kom je in dat landschap, dat zindert door de werking van het licht, iemand tegen dan zijn het mensen met dieprode sieraden van koraal en zilver, felgekleurde schorten over geborduurde rokken, het haar als sieraden in enorme roze doeken gewikkeld. Mannen en vrouwen zijn imponerend in hun aanwezigheid. Een hele krachtige schoonheid. De trots van mensen wier rechten steeds meer afbrokkelen. Die onderdrukt en geplaagd worden door een regering die hen niet wil begrijpen. En, dacht ik regelmatig, ook niet in staat is om te begrijpen. Tibetanden zijn mensen die leven vanuit hun hart. Onze Chinese gidse zei op een goed moment: ‘voor deze mensen is geld niet zo belangrijk, maar gezondheid en familie wel’.Het verschil tussen beide volkeren werd daardoor helder geïllustreerd. Ze vergat het meest essentiïele, het boedhisme.
Ik kon niet anders toen ik thuiskwam. De beelden wilden niet van mijn netvlies. Met het gevaar voor romantiseren heb ik meer willen maken dan gekleurde rokken. Maar juist een mens , een dijk van een wijf, een volk, een wezen.
Voor wie naar de AAF gaat, zoek de tien verschillen tussen deze foto en het schilderij…..Galerie Meander presenteert een aantal werken.
