…ofwel Joep van Ruiten schreef een fijn stuk over mijn werk in de krant. http://www.woestenledig.com/woestenledig/2012/11/francis-kilian-over-de-tijdloze-kwaliteit-van-oude-kunst-.html

En hij zette me aan het denken. Over wat niet in het artikel genoemd wordt, de kleine woorden waar nog op het laatst mee gegoogeld werd. Was mijn eerdere werk karikaturaal? Zelf zou ik het woord nooit zo in de mond nemen. Ik noemde het schematisch, narratief. Naïef zelfs. Maar karikaturaal. Dat niet. Ik voeg nog maar eens een foto bij van een van de mij zo geliefde schilders: Juist vanwege die vervormingen en juist vanwege het narratieve in zijn werk. Ik denk dat mijn voorliefde voor het laat-middeleeuwse hier een verband mee houdt. En de liefde voor de verf.

Kjell Eirik Killi Olsen: den kjaerlige hekken (Het lieve hek).