Holbein portretteerde haar in Duitsland. Een jonge vrouw in vol ornaat. Het schilderij ging mee naar Hendrik de Achtste. Hendrik de Achtste had voor zijn voorgenomen huwelijk de keuze uit vier portretten. Om een lang verhaal kort te maken: Hendrik de Achtste koos het portret van Anna. En Anna werd vervoerd naar Engeland om met Hendrik de Achtste te trouwen. Zij zou zijn vierde vrouw worden.
Helaas werd de ontmoeting geen succes. Hendrik verafschuwde Anna vanaf de eerste ontmoeting, wilde het huwelijk annuleren -wat helaas niet meer mogelijk was-en weigerde het huwelijk met Anna te consumeren. Niet lang na het huwelijk kreeg hij een hartstochtelijke affaire met de hofdame van Anna en werd het huwelijk 6 maanden na dato alsnog ontbonden. Anna was een half jaar Koningin van Engeland.
Tot hier is alles nog te begrijpen: Holbein had een te mooi portret gemaakt. Vond Hendrik in ieder geval.
Ik vind het een intrigerend portret.
En tijdens het schilderen vraag ik me af hoe het nou geweest is, want Anna is nooit terug gegaan naar Duitsland. Bovendien heeft zij iedereen overleefd. Zij was een graag geziene gast aan het hof, had een riant jaargeld en werd vorstelijk begraven.

Er is iets met haar gezicht. Het kan te jong zijn. Maar het heeft ook iets verbaasd, iets afwezigs, en de mond is zowel gespannen als een beetje week.
Ik vraag me steeds meer af of Anna, die alles heeft laten gebeuren, nooit gevochten heeft of de macht ambiëerde, misschien best mooi was, een beetje verstandelijk gehandicapt heeft kunnen zijn?