Jasper Krabbé, zoon van en al een paar jaar een door mij met interesse gevolgd kunstenaar. Hij hangt nu dichtbij, in vol ornaat en ik geloof dat ik heel gelukkig ga worden met Museum de Fundatie, want in een jaar waren al Beuys, Paul Citroen en nu de zoon van te zien.
Iemand vroeg me waar om ik nu toch zo gefascineerd ben door Krabbé. Het is, bedacht ik me, een taal die ik niet spreek. Maar zijn werk nodigt me uit in zijn hoofd en er zijn werken bij die op onharmonieuze wijze stilte en vrede laten zien en die werken zijn zooooo prachtig…Een steekje van jaloezie hier en daar. Gezonde jaloezie. Stimulerende bewondering voor deze man die cubaanse sigarengeurkleuren gebruikt in zijn werk. Die op alles tekent en met alles en die esthetisch kijken niet verafschuwt. Dat doet me goed.

het doet me hééél goed.