Ik vertrok naar Frankrijk met 8 doeken in alle soorten en maten. Stevige middematen. En vier kleintjes die al een tijdje in de weg stonden. Kist met verf, kist met kwasten. Kist met olie en terpentine.

Zonder plannen. Het enige plan dat ik had was het Louvre bezoeken en de tijd te nemen. Te beginnen.

Meteen de eerste week werd een tripje naar het Louvre gepland. Maar: dinsdag. Wees gewaarschuwd, het Louvre is op dinsdag gesloten. Dom natuurlijk. De dure dag , -want we moesten natuurlijk wel uit eten en verder ronddolen en dingen aanschaffen, leek een verloren dag. De plannen die ik had en de werken die ik wilde bekijken zouden me niet op weg helpen. Het betekende dus rauw beginnen. In de eerste week begon ik met tekenen en uitproberen. Daar gebruikte ik die kleine doekjes voor. Nu ik aan grote formaten gewend ben geraakt is het terug schroeven naar het kleine een ware uitdaging. Formaat verkennen, en vooral, weer tekenen. Gezichtsvormen – voorhoofden, ogen, uitdrukkingen- bleek een hernieuwde zoektocht.

De laatste jaren heb ik de Vlaamse Primitieven nog maar  summier leren kennen. Natuurlijk zijn er steeds de handen, de vingers die nog net een emotie aanstippen, een aanraken dat nauwlettend gevolgd wordt door de ogen. En de composities zijn eenvoudig en helder., terwijl de uitvoering extreem gedetailleerd is. Streng zelfs. Ik ben naar dit alles op zoek: tederheid, strengheid, aandacht en een klein overzichtelijk verhaal.

In de stilte en de rust die er rond le Grand Champ lag begon ik steeds meer in het te vertellen verhaal te komen. Dat ging vanzelf terwijl ik aan het werk was onder de kersenbomen. Heerlijk. Herinneringen en elementen uit de omgeving -naast de Champ was een enorm zonnebloemenveld waarvan op dat moment net de eerste bloemen open gingen- kwamen samen in een nieuwe samenstelling.

Knausgård schrijft in een van zijn lange beschouwingen over Giotto wiens vernieuwende kracht lag in het feit dat hij als eerste personen schilderen die niet de kijker aankijken maar hun aandacht op iets binnen het beeld richten. Kunsthistorisch gezien interessante informatie en ik sloeg de boeken op die ik had meegebracht. Idioot dat ik de navolging ervan nog nooit zo duidelijk had gezien! Na het lezen van deze tekst werd alles eenvoudiger, en bezocht ik het Louvre op een woensdag. 

Eerst via eerdere thema's, en daarna volgden nieuwe elementen.

De ouders

dus.